Το μεγάλο ψέμα

Χιλιάδες χρόνια

μύριοι εχθροί

μάχονται

το δρόμο να μου δείξουν

όμως δε βλέπω

δε μπορώ

κι ας είναι διάπλατο το φώς

απ’ τους Θεούς δοσμένο

εγώ μηδενίζομαι καθημερινά

γκρεμίζω τ’ όνομά μου

μοναχός περπατώ πάνω στη γή

το κόσμο εξουσιάζω

είναι της προαιώνιας κατάρας

μυστικό

το μεγάλο ψέμα να πιστεύω

πώς μόνο εγώ υπάρχω…

Ομολογία ενός Έλληνα.

Γιώργος Λευθέρης

10.7.11

Η Χαρτορίχτρα

Στης χαρτορίχτρας

τη τράπουλα

τη μοίρα μου διαβάζω

με δέος παρακολουθώ

να χάνω το παιχνίδι

όμως δε παραδίνομαι

αλλάζω τα χαρτιά

μαζί και χαρτορίχτρα

ξαναδιαβάζω το όνειρο

χτίζω καινούργιο κάστρο

η χαρτορίχτρα αναγκάζεται

να ξαναπεί τη μοίρα…

Γιώργος Λευθέρης

14.7.11

Ρημαγμένη πολιτεία

Η πατρίδα γονάτισε

η ιστορία ντράπηκε

οι άγριοι

όρμησαν στους δρόμους

τα έσπασαν

και φύγανε

ονόματα δεν άφησαν

άλλοι τους λένε ήρωες

άλλοι αδίστακτους προδότες…

Μίσος και φόβο

φύτεψαν

σε ανθρώπους που δε ξέρανε

γυμνοί οι άρχοντες

στο μεγάλο σπίτι

κλείστηκαν

τους Θεούς παρακαλούν

απ’ την αφάνεια να τους σώσει

απόμεινε ο ανώνυμος πολίτης

μοναχός

στην ερημιά

της ρημαγμένης πολιτείας…

Εκτροχιασμός

Ο ένας τον άλλον

ακολουθούν

δε ξέρουν που πηγαίνουν

ότι τους πεί ο μπροστινός

κι ας είναι ο γκρεμός

στο επόμενο το βήμα,

με τη σφραγίδα της κληρονομιάς

τους δρόμους

ανάποδα γυρνούνε,

επίθετα κακόηχα

γίνονται τίτλοι τρανταχτοί

από εθνικούς δασκάλους,

οι άνθρωποι κοπαδιαστά

άταχτα λακίζουν,

κατάντησαν

όλη τη νύχτα να γελούν

και το πρωί να κλαίνε,

σημαία και σταυρό

τα αγνοεί

ο μπροστινός μου κατεργάρης…

Γιώργος Λευθέρης

30.6.11