Οι ώρες μένουν αδειανές
δεν έχουν τραγούδια
μήτε κλάμα να γεμίσουν
τα βήματα κουρασμένα
άλλο δε μπορούν
στη ζωή να σκαρφαλώσουν
απομένει
η αγωνία της άγνωστης στιγμής
πότε τη πόρτα θα κτυπήσει
αν θα προλάβει
κάποια φωνή να ακουστεί
να αρθρώσει το όνομά της.
Ευτυχώς το μικρό παιδί
τώρα σιγοτραγουδεί
περιμένει χαρωπό
το δρόμο να μού δείξει
όλα τα άλλα χάθηκαν
σαν τέλειωσε
το μεγάλο πανηγίρι…
13.9.11
Γιώργος Λευθέρης
No comments:
Post a Comment