Τρόμαξα έτσι γρήγορα που με κυνηγούν του ρολογιού οι δείκτες είναι αδυσώπητοι σκληροί βιάζονται να με φτάσουν εγώ με το νού αντιστέκομαι αλλά με το σώμα όχι αδύναμος παραδίνομαι στης νύχτας το κατώφλι το αύριο με το χτές δραματικά αγωνίζονται ψάχνουν μιά θέση να μού βρούν ο λύχνος προτού σβήσει όσο τα παιδιά παίζουν στην αυλή κι εγώ μπορώ ν' ακούω... Γιώργος Λευθέρης 12.12.11
No comments:
Post a Comment