Σε βρήκα κρυμμένο
κάτω από μια πέτρα
να ψάχνεις για την αιωνιότητα
δίπλα σου ένας μύρμηγκας
βοηθούσε τη ροή του τίποτα
έσερνε ένα μποζόνι στη φωλιά του
σε ρώτησα αν με γνώριζες από πρίν
μου απάντησες
πώς πάει καιρός
που έχει νυχτώσει
για τη γνωριμία μας
τη πέτρα δε τη νοιάζει
ούτε και το μύρμηγκα
το μποζόνι έχει το βάρος
μόνο εσύ κι εγώ
κρατούμε στα τυφλά
κάποια ισορροπία...
Γιώργος Λευθέρης
4.7.12
No comments:
Post a Comment