Το "θα" με το "ποτέ"

Φοβήθηκα ολομόναχος
το χάος της επόμενης στιγμής
χωρίς να ξέρω πώς τη λένε
ούτε και αν υπάρχει
μα ούτε κι ενδιαφέρομαι να μάθω
αφού άλλο δικά μου βήματα δεν έχω,
τα άρπαξε το άγνωστο "ποτέ"
καθώς καρτερούσε ολόγυμνο
χωρίς σκοπό στη παγερή γωνία.
Όμως κάπου καιροφυλαχτεί
η άλλη αντάρτισσα στιγμή
να ξαναρχίσει το κυνήγι
να ξαναδώσει ελπίδα στο "ποτέ"
να γίνει πάλι "θα"
προτού κι αυτό τελειώσει.
Το "θα" με το "ποτέ"
χτίζουν συνέχεια ζωή
γιατί έτσι το θέλουν,
κανέναν δε ρωτούνε…


Γιώργος Λευθέρης
9.1.2013

Η Αράχνη

Στην άκρη του χάους
έχτιζε τη ζωή της
μία αράχνη
κάθε της βήμα
περνούσε πάνω απ' το τίποτα
δε τρόμαζαν
ούτε η αράχνη
ούτε το τίποτα
μόνο δύο έντομα
αγωνιούσαν να σωθούν
που είχαν πιαστεί
στα διχτια του θανάτου,
εγώ μονάχα κοίταζα...
 

9.1.13
 

Περιμένω

Κράτησα στη φούχτα μου
της πέτρας τη σιωπή
φίλησα το χώμα που ακουμπούσε
ο χρόνος ο δικός μου
πριν από μένα είχε φύγει
τον άλλον εαυτό μου κυνηγούσε
τη πέτρα περιμένω να μιλήσει.


Γιώργος Λευθέρης
12.1.13

Χωρίς Ειρμό

Ξαφνιάστηκα σαν βρέθηκα να ζώ
εκεί που δεν υπάρχω
να κάνω το σταυρό μου δίχως Θεό
τον τυφλό να ακλουθώ
το δρόμο να μου δείξει
ξεκινώ χωρίς ειρμό
τέλος κι αρχή δεν έχω
στου Σαλβαντόρ Νταλί τις ζωγραφιές
σκόρπια γυρνούν τα όνειρά μου
όμως δε γίνεται αλλιώς
πρέπει οπωσδήποτε να φτάσω
φτασμένος να απολογηθώ
στους δικαστές που δε δικάζουν
έλειωσαν κι αυτοί σαν το κερί
εκεί που προσπαθούσαν να δικάσουν
απόμεινα γυμνός
χωρίς αμαρτίες στο χορό
δε θέλω να ξεχάσω


Γιώργος Λευθέρης
2.1.2013

Τρόμαξα...

Τρόμαξα
όταν έμαθα ποιος είμαι,
όταν σκαρφάλωσα στη φυγή
γκρεμίστηκα στο ψέμα,
όταν ξανά περπάτησα
ο ήλιος είχε βασιλέψει,
δε μπορεί όμως
κάποιος θα ξέρει το γιατί
επαναλαμβάνεται
όλη αυτή η ιστορία
κάπου το φώς είναι κρυμμένο…


Γιώργος Λευθέρης
3.1.13

Κάπου απόμεινα…

΄Εφυγα πρίν ξεκινήσω
κουβεντιάζοντας μαζί σου,
μου μίλαγες με πάθος
για τους ψεύτικους ανθρώπους
της μενεξεδένιας πολιτείας
πίστεψα πώς είμαι κι εγώ
ένας απ’ τους ήρωες
που λάκεψαν και έφύγαν
από τη πραγματικότητα.
Δε μπορούσαν να υποφέρουν άλλο
τη βάρβαρη νομιμότητα,
ακόμα και τα κόκκινα φανάρια απόμειναν
ασάλευτα
στο παγερό πράσινο.
δε ξέρω πόσοι επέζησαν
από την ανθρώπινη επιδρομή
εγώ πάντως γύρισα,
μαζί σου κάπου απόμεινα
να ψάχνω για πατρίδα…,


Γιώργος Λευθέρης
5.1.13