Όσο θα ψάχνω να σε βρώ
τόσο και θα υπάρχεις
έχασα ξαφνικά
τις ώρες της οργής
κρυφτούλι παίζανε
στο ημερολόγιό μου.
Ευτυχώς απόψε
Κάποιον περιμένω…
Γιώργος Λευθέρης
22.2.13
Saturday, February 23, 2013
Thursday, February 21, 2013
Wednesday, February 20, 2013
Δύο πρόσωπα
Συγνώμη δε σε γνώρισα
απ’ το πολύ το φως ,
ύστερα πάλι δε σε γνώρισα
απ’ το πολύ σκοτάδι,
τελικά έφυγες
χωρίς να δώ ποιος είσαι.
Κρίμα και σε περίμενα
πώς κι πώς να σε γνωρίσω
λένε πώς έχεις δύο πρόσωπα,
το ένα για να βλέπεις τη ζωή,
το άλλο να τη νοιώθεις !
Γιώργος Λευθέρης
17.2.13
Sunday, February 10, 2013
Αναμονή στην ύπαρξη
Ξώμεινες στη κόψη της σιωπής
ακουμπάς μετέωρος στο χάος
κρατάς στο χέρι σου ένα κερί
τη φλόγα φοβερίζεις
όλα εξαρτώνται
από το δρόμο της φυγής
που ακόμα δε τον ξέρεις.
Κουβέντες ασυνάρτητες
αγωνιούν να βρούν ζεστή φωλιά
ελπίδα να στεριώσουν
εσύ δεν έχεις άλλη επιλογή
παρά να περιμένεις
έστω και για μια στιγμή
αν θέλεις να υπάρξεις.
Γιώργος Λευθέρης
18,1,13
Αντίκρυ στο τίποτα
Λεύτερος στο άπειρο στο χτές στο αύριο πηδώ τη ζωή κορο'ίδέυω το θάνατο βρίσκομαι πέρα απ' το τίποτα μέσα στο τ'ιποτα το είμαι δε το ξέρω το αποζητώ σαν κάτι να μου λείπει... Γιώργος Λευθέρης 27.1.2013
Η γνωριμία μου
Τρόμαξα με τη γνωριμία μου
καθώς αναπάντεχα
μού κόπιασε γυμνή
χωρίς νοημοσύνη.
Την είχε χάσει στο πόλεμο
βοηθώντας τους ανθρώπους,
μαζί είχε χάσει και το γιατί
για το μεγάλο σκοτωμό,
τώρα τους πολέμους
τους έχουν αναλάβει
των υπολογιστών οι μηχανές
χωρίς γιατί,
σημαίες άλλο δεν υπάρχουν…
Άνθρωποι μόνο σκοτώνονται,
τίποτα άλλο…
ελπίδα
το κλάμα και το γέλιο τα δικά μου!
Γιώργος Λευθέρης
2.2.13
καθώς αναπάντεχα
μού κόπιασε γυμνή
χωρίς νοημοσύνη.
Την είχε χάσει στο πόλεμο
βοηθώντας τους ανθρώπους,
μαζί είχε χάσει και το γιατί
για το μεγάλο σκοτωμό,
τώρα τους πολέμους
τους έχουν αναλάβει
των υπολογιστών οι μηχανές
χωρίς γιατί,
σημαίες άλλο δεν υπάρχουν…
Άνθρωποι μόνο σκοτώνονται,
τίποτα άλλο…
ελπίδα
το κλάμα και το γέλιο τα δικά μου!
Γιώργος Λευθέρης
2.2.13
Wednesday, February 6, 2013
Αντίκρυ
Αντίκρυ στην αγωνία του θανάτου
τα σκόρπια στήθια της κορασίδας
εκσφενδονίζουν τη ζωή
στο άπειρο
την ελευθερώνουν
από τη σκλαβιά της ύπαρξης
απολαμβάνω τη καταιγίδα
της σημερινής αιωνιότητας..
Γιώργος Λευθέρης
5.2.13
Subscribe to:
Posts (Atom)