Το ριζικό της πέτρας

Λίμπερα όντα
περιπλανιόμαστε εδώ κι εκεί
με περιουσία το όνομά μας
ριζώνομε παράδοση
όπου ακουμπούν τα βήματά μας
εξαφανίζομε το φώς
αν τύχει κι είναι ξένο…
Αιώνες τώρα
πάνω στο βράχο το καυτό
τη ρότα πελεκούμε
εκείνη σε πείσμα μας
πάντα η ίδια μένει,
γεννοβολά ελληνόπουλα
άσκεπτα κείνα
τη μάννα τους σκοτώνουν
ξαφνιάζονται με της φυλής την επιβίωση
αυτοί που δε μας ξέρουν…
είναι της κατάρας η ευχή
του Θεού το άλλο χέρι
να συνταυλούν στο τζάκι την αυγή
η σπίθα να μη σβήσει…
για εξήγηση μη ψάχνεις,
είναι της πέτρας το ριζικό
ποτέ να μην αλλάζει…


Γιώργος Λευθέρης

17.3.12

Κορεσμός

Σε περιμένω άγνωστη φωνή
τη πόρτα να μου ανοίξεις
να μου γεμίσεις την αυλή
κελάδημα καινούργιο
κάτι διαφορετικό
που έρχεται από τα νέα πανηγύρια
κάτι ξένο με το χτές
να μη μοιάζει
με τωρινό ανθρώπινο κανένα.
Βαρέθηκα να χαϊδολογώ
τα δικά μου παραμύθια
ακόμα και οι Μούσες παρλάρουνε
τα ίδια και τα ίδια…
κι εσύ ρωτάς
αν ήρθε ο μουσαφίρης
όμως μουσαφίρης δεν υπάρχει
όσο πετάς σε πτήση χαμηλή
και τραγουδάς τα παλιά σου τα τραγούδια.
Καινούργια αρχή
διαβατάρηδες του κόσμου
σημαίνει χαλασμός,
στην άρνηση του πηγαιμού
κρύβεται ο γυρισμός σας…

Προδότες…

Προδότες του παραμυθιού
μη ψάχνετε
αλήθειες δε θα βρείτε
τις πρόδωσε το ψέμα
για δέκα βήματα ζωής
σπαρμένα δώθε κείθε
ούτε παιδιάστικες φωνές ακούγονται
κρύα σιγή κυρίεψε
το ρημαγμένο κάστρο
οι προδότες πιά δε κρύβονται
δεν έχουν λόγο να κρυφτούνε
το κάστρο είναι δικό τους…


Γιώργος Λευθέρης
11.3.12

Κόκκινο σκοτάδι

Τη νύχτα που δε γύρισες
δίπλα μου να πλαγιάσεις
φοβήθηκα πως ξέχασες
ποιο είναι τα’ άγγιγμά μου
αλίμονο είναι πολλοί οι πειρασμοί
που τριγυρνούν
στο κόκκινο σκοτάδι
κι εγώ κοιμάμαι μοναχή
στο ξέστρωτο κρεβάτι…
Οι αγέρηδες φυσομανούνε άγρια
Έξω απ’ το παραθύρι
επίμονα
κάποιος τη πόρτα μου κτυπά
εγώ δε του ανοίγω
ίσως να ξαναγύρισες
αλλά
μπορεί να είναι και ξένος,

μακάρι να μην είναι…

Γιώργος Λευθέρης
 6.3.12

Οι βάρβαροι…

Απεγνωσμένα
Ψάχνω να βρώ
την έννοια του βαρβάρου
δε βρίσκω τίποτα πιο τρανταχτό
απ΄το δικό μου φέρσιμο
με θύμα τη ζωή μου
ολημερίς
κι ολονυχτίς
φριχτά τη βασανίζω
στο Θεό καμώνομαι
πως εγώ τη προστατεύω…


Γιώργος Λευθέρρης
2.3.12

Κασσάνδρες

Οι καρακάξες της καταστροφής
το έβαλαν στα πόδια
αυτοί που τις ακούγανε
άλλο δε τις ακούνε
το ψεύτικο κλάμα στέρεψε
οι γερανοί στον ουρανό
πάλι ξαναγυρνούνε
επιτέλους
κάποιος έδειξε το φώς
οι πολλοί κατάλαβαν
πως ήχαν λάθος δρόμο
ακούω τις καμπάνες
πάλι να κτυπούν
έστω και μουδιασμένα
ναι δε γίνεται
οι άνθρωποι είναι ταγμένοι
να σέρνουν τη ζωή μπροστά
και όχι πριν την ώρα της
σκληρά να τη σκοτώνουν…
ναι φίλοι μου
επιτέλους το φώς ξαναγυρνά
οι Κασσάνδρες ας το καταλάβουν…


Γιώργος Λευθέρης
1.3.12

Φώς στο παραστράτημα

Στο πηγαιμό για το παράδεισο
συνάντησα τη κόλαση
μισόγυμνες αρχόντισσες
να καρτερούν
τη στράτα να μου δείξουν
κι εγώ να μη τις βλέπω
οι κτύποι του ρολογιού
κτυπούν αργά
οι ώρες του σμίξιμου είναι λίγες
πάει καιρός
που λυτρωμό δέν βρίσκω
κι όμως είναι εκεί
στα πρώτα βηματά μου
ναι υπάρχει φώς
στο παραστρατημά μου...

Γιώργος Λευθέρης 

29.2.12