Τη νύχτα που δε γύρισες
δίπλα μου να πλαγιάσεις
φοβήθηκα πως ξέχασες
ποιο είναι τα’ άγγιγμά μου
αλίμονο είναι πολλοί οι πειρασμοί
που τριγυρνούν
στο κόκκινο σκοτάδι
κι εγώ κοιμάμαι μοναχή
στο ξέστρωτο κρεβάτι…
Οι αγέρηδες φυσομανούνε άγρια
Έξω απ’ το παραθύρι
επίμονα
κάποιος τη πόρτα μου κτυπά
εγώ δε του ανοίγω
ίσως να ξαναγύρισες
αλλά
μπορεί να είναι και ξένος,
μακάρι να μην είναι…
Γιώργος Λευθέρης
6.3.12
No comments:
Post a Comment