Sunday, September 30, 2012

Στα λεύτερα αλώνια


Ελληνικές
χαρούμενες νεανικές φωνές
μη σκιάζεστε με το άγριο φέρσιμό μας
πάρτε στα χέρια σας
το μαντίλι του πρώτου χορευτή
κι ξεφαντώστε στα λεύτερα αλώνια,
ο χρόνος είναι δικό σας,
Βοηθήστε τη φυλή
Το δρόμο να μη χάσει…

Γιώργος Λευθέρης


20.9,12

Μοναδική φορά


Ζωή σε αναγνωρίζω πιο πολύ
Κάθε φορά που κλαίω
Κάθε φορά που περπατώ
δίπλα στα ερείπια του πόνου
σκλάβος σου
πιστά σε υπηρετώ
άλλη επιλογή δεν έχω
μοναδική φορά
που δε σε ακολουθώ
κάθε φορά που φεύγω….


Γιώργος Λευθέρης
19.9.12

Τίποτα


Στον ανύπαρκτο χρόνο μου
φώλιασα
τη ρέμπελη σκέψη μου
γύρισα στα κουρασμένα ξημερώματα
κι αγνάντεψα τα σύννεφα που φεύγανε,
δεν άκουσα
γιατί δε φώναξες
πλανιέμαι λεύτερος στον κάμπο
γυρεύω το τίποτα
και ξαφνικά γύρισα
εκεί που δε περίμενα .
είμαστε όλοι ευχαριστημένοι,
ακόμα και το τίποτα…


Γιώργος Λευθέρης
23’9.12

Αγνάντευα κι χόρευα


Αγνάντευα κι φώναζα
απόκριση δεν έπαιρνα
μοναχό το αγνάντι έχτιζε
το δρόμο που δεν ήξερα.
Στα πρώτα χρόνια γύρισα
αγνάντευα κι χόρευα
το σήμερα το εξέγναγα
το αύριο δε σκεπτόμουνα
καθόλου δε νοιαζόμουνα
αγνάντευα κι χόρευα…


Γιώργος Λευθέρης
24.9.12

Διχασμός…



Όσο τα χρόνια βιάζονται
στα πέτρινα αλώνια
τόσο πιο πολύ σφαζόμαστε
να βρούμε τα’ όνομά μας
ούτε ακόμη ξέρουμε
αν είμαστε όλοι ίδιοι…
Ποδοπατούμε
τις θηλυκές φωνές
κι ας της ζωής το μυστικό
αυτές το κουβαλούνε.
Το διχασμένο είναι μας
τρέφουν τα βήματά μας
μόνο το ερωτικό τραγούδημα
ξορκίζει τη κατάρα…


Γιώργος Λευθέρης
27.9.12