Ερώτημα

Όλο πιό μοναχός
γυρνώ κάθε φορά
απ' το μικρό μου
το ταξίδι
κι αποσκερυές μου,
με τη σφραγίδα του θεού,
φτάνουν όλο και πιό λίγες,
οι πιότερες είναι άδειες,
αδειάσανε στο δρόμο.
μπορεί όμως
να μη γέμισαν ποτέ,
ακόμα να με γέλασαν οι πραματευτές,
την ώρα που παζάρευα το βιός μου.
κρίμα κι είχα πιστέψει
πώς η μονέδα μου
ήταν δυνατή,
η πρώτη στο παζάρι...
και τώρα Άγιε Πέτρε μου
μπροστά σου πώς θα παρουσιαστώ
για να διαβώ
τη πύλη που δε ξέρω;
χωρίς όλα αυτά
που με αυστηρότητα
η λίστα σου ορίζει.
εκτός και υπάρχει
κι άλλη πύλη
πιό "πλατιά",
που τη φρουρούν
ανθρώποι σαν κι μένα.
αδειανοί,
στα χρόνια μας... δε ξέρεις...
 
Γιώργος Λευθέρης
 
8.12.010