Ζητιάνεμα…

Ανήμπορος αποζητώ
ότι σου περισσεύει απ’ τη ζωή
σε χρόνο να μου δόσεις
ένα χαμόγελο γλυκό
μία φωνή
το χέρι να σου σφίξω
μα πιο ακριβό
άφησε λεύτερο πάνω μου
το βλέμμα σου να πέσει
να είναι ανθρώπινο ζεστό
όχι βαρύ αγιασμένο
μα πιο πολύ
κάθισε και ξεχώρισε
τις στιγμές που σπαταλάς
για νάσαι μεθυσμένος
δώσε μου λίγες απ’ αυτές
να μπορώ να περπατώ
για σένα να δακρύζω
βοήθησε να δώ
πώς δεν είμαι μοναχός
πώς υπάρχουνε
γύρω μου ανθρώποι…

Γιώργος Λευθέρης
13.1.12