Το παιδί

Όσο κι αν τρέχω
πίσω από το μεγάλο πηγαιμό
την άλλη άκρη δε τη φτάνω
πάει καιρός που έχει φύγει,
τη τύλιξε στο αδράχτι της
μια νύχτα η γιαγιά
με φώς το μισόσβηστο λυχνάρι,
δίπλα στο κρεβάτι
είχε πάρει ο ύπνος το παιδί,
καθώς περίμενε
τη μάνα του να γυρίσει,
εγώ φοβήθηκα
τη πόρτα να κτυπήσω,
το παιδί να μη ξυπνήσω,
η μάνα του δεν θα ήταν εκεί
για να το νανουρίσει…


Γιώργος Λευθέρης
19.3.13

Χαίρομαι…

Χαίρομαι
να ακούω τα κεχριμπάρια του κομπολογιού
κάθε μέρα να μετρούν
τα’ απομεινάρια της ζωής μου.
Χαίρομαι
που τους ανθρώπους ακόμα αγαπώ,
τους περιμένω καθημερινά
στη πόρτα του σπιτιού μου
να τους δείξω πώς ακόμα ζώ
χωρίς ποτέ να τους προδώσω.
Χαίρομαι
όταν στο δρόμο συναντώ
παλιούς μου της θάλασσας συντρόφους,
να τρέχουν με χαρά
το χέρι να μου σφίξουν
και όχι δρόμο να αλλάζουν.
Χαίρομαι
που είμαι
αυτός που είμαι…


Γιώργος Λευθέρης
18.3.13

Αναρωτήθηκες;

Αναρωτήθηκες ποτέ περπατητή
αν φτάσαμε σε αδιέξοδο
και άλλος χώρος δεν υπάρχει;
Μήπως πίσω από μας
υπάρχει κάποιος που δε βλέπουμε
ούτε αυτός μας βλέπει;
Αν όμως βρισκόμαστε
σε διάφορη διάσταση
δύσκολο είναι να ειδωθούμε,
αυτό θα είναι
σωτηρία ‘η καταστροφή
αν επιμείνουν οι άνθρωποι
να γνωριστούν
με τα δικά τους μέτρα…


Γιώργος Λευθέρης
16.3.13

Ομολογία

Σε περιμένω αύριο να φανείς,
τα μεθυσμένα βήματα της Μούσας
να βοηθήσεις,
φοβάμαι πώς έχασαν τη σειρά
δε ξέρουνε που πάνε
ήπια πολύ
απ’ της ζωής το γλυκό κρασί,
δε λέω να σταματήσω.
Σε ευχαριστώ Θεέ μου
που με έχεις ακόμα ξυπνητό
αν κι δεν ακολουθώ πιστά τη συμβουλή σου,
είμαι κι εγώ ένας απ’ τους πολλούς
δικούς σου αμαρτωλούς
που τριγυρνούν τον κόσμο…


Γιώργος Λευθέρης
20.3.13

Ολότελα…

Πρέπει να βρείς άνθρωπε
αυτό που δεν έχασες ποτέ
και όμως συνέχεια γυρεύεις,
γιατί κλαίς
γιατί γελάς
γιατί δική σου ύπαρξη
ολότελα
δεν έχεις.
Την έχεις μοιραστεί με το Θεό,
μα η πιο πολύ είναι δική του,
με τον Θεό είσαι το πιο πολύ καιρό
Και όχι με ανθρώπους…


Γιώργος Λευθέρης

14 του Μάρτη 2013

Οι γραμμές

 
Πάνω στη τεθλασμένη γραμμή γεννήθηκες
στη καμπύλη ισσορόπησες
 
στην ίσια ποτέ δε γύρισες,
δεν είχες πάρει τις  συστάσεις,
πρέπει πάλι να αρχίσεις ...
 

Γραμμές

Πάνω στη τεθλασμένη τη γραμμή
γεννήθηκε
στη καμπύλη ισσόρόπησε
στην ίσια γραμμή
πάλι ξανά κύλησε,
κανείς δε ρώτησε ποτέ
γιατί εκεί κοιμήθηκε...
 

Γιώργος Λευθέρης
1.3.13.
 

Συνέλαβα το βλέμμα σου ...

Συνέλαβα το βλέμμα σου
στο άπειρο να κοιτάζει
ήταν έξω απ’ το παρών
ταξίδευε στο κάπου,
είχες ξεχάσει
πώς είσαι εδώ
έμεινες ακίνητος
στο πετρωμένο χρόνο,
εγώ υποτίθεται
ακόμα ζωντανός
φοβάμαι μή ξυπνήσεις ,ξαφνιαστείς
και γκρεμιστείς στο τώρα… δε βλέπω πουθενά
μα ούτε και σκοτάδι
όλα έχουνε χαθεί
δε ξέρω τα μάτια σου που είναι,
μπορεί τούτη την ώρα
πίσω να γυρνούν
να ψάχνουν να σε βρούνε…


Γιώργος Λευθέρης
25.2.13