Χαίρομαι
να ακούω τα κεχριμπάρια του κομπολογιού
κάθε μέρα να μετρούν
τα’ απομεινάρια της ζωής μου.
Χαίρομαι
που τους ανθρώπους ακόμα αγαπώ,
τους περιμένω καθημερινά
στη πόρτα του σπιτιού μου
να τους δείξω πώς ακόμα ζώ
χωρίς ποτέ να τους προδώσω.
Χαίρομαι
όταν στο δρόμο συναντώ
παλιούς μου της θάλασσας συντρόφους,
να τρέχουν με χαρά
το χέρι να μου σφίξουν
και όχι δρόμο να αλλάζουν.
Χαίρομαι
που είμαι
αυτός που είμαι…
Γιώργος Λευθέρης
18.3.13
No comments:
Post a Comment