Άλλο τον ήλιο
να κοιτάξω δε μπορώ
γιατί μάτια δεν έχω
ούτε στο Θεό
να μιλήσω δε μπορώ
γιατί δε με ακούει
χωρίς ζωή
στους δρόμους τριγυρνώ
ψάχνω να βρώ ελπίδα
κάπου να σταματήσω
όπου κι αν σταθώ
παντού με κυνηγούνε
τα χρόνια μου εχάθηκαν
προτού να ξεκινήσουν
μαζί και τα παιδιά μου
τα αρπάζουνε οι έμποροι
στα κόκκινα φανάρια…
Όσο για τους χορτάτους
με πατρίδα
είναι κι αυτοί άνθρώποι
μονάχα στους άμβωνες
και τις παράτες φωνασκούν
να τους ακούν οι άλλοι…
Μετά ξανακοιμούνται…
Γιώργος Λευθέρης
28΄2΄11
Γραμμένο για τους λαθρομετανάστες όλου του κόσμου.
No comments:
Post a Comment