Βλέπω τη νύχτα να έρχεται
να τρέχει δίχως ρότα
να μοιράζει δώρα στους τυφλούς
φανάρια που δε φέγγουν
δίχως ήχο τις φωνές\
ρολόϊ δίχως δείκτες…
από την άλλη τη μεριά
αντιστέκεται το φώς
με το δικό του ψέμα
κυρίαρχο πιο πολύ
στη χώρα των υποκριτών
χωρίς να το ομολογούνε…
είναι κι οι δύο αφέντες δυνατοί
κι εγώ αδύνατος μπροστά τους..
όμως η απάντηση στο ερώτημα
δεν είναι
ούτε στο φώς
ούτε και στο σκοτάδι
είναι στις καθημερινές τριβές
της σκέψης και του «υπάρχω»
στού έρωτα το ξέσκισμα
στης μάνας το μαχαίρι
στο θανατερό αγκάλιασμα
του ενός
ενάντια στον άλλον.
ολα τα άλλα
που σέρνονται εδώ κι εκεί
είναι τα ερείπια του πολέμου…
Γιώργος Λευθέρης
20.3.11
No comments:
Post a Comment