Η ομορφάδα της ζωής
στη πιο απρόσμενη στιγμή
γίνεται θρήνος και κατάρα
έρχεται πρώτα η μακάβρια βοή
από τα τάρταρα της γής
γκρεμίζει μηδενίζει
ακλουθά των κυμάτων η ορμή
τη καταστροφή ολοκληρώνει…
στο μαύρο απολογισμό
δε ξέρεις ποιόν να μακαρίζεις
αυτούς που ακόμα ζούν απ’ το σεισμό
η αυτούς που είναι τελειωμένοι…
πτώματα στέγες πράγματα
χώμα και νερό
ανάκατα κατρακυλούν
δρόμους και πλατείες παρασύρουν
σπρώχνονται βίαια στο πέλαγος
να βρούν επιτέλους ηρεμία…
αποκούμπι η προσευχή
αλίμονο δε βρίσκει
την πήρε κι αυτή το κύμα…
Γιώργος Λευθέρης
15.3.11
No comments:
Post a Comment