της φαμίλιας καινούργιοι χορευτές
στο μεγάλο πανηγύρι
να μου θυμίσετε
πώς εδώ είναι η ζωή
σε ένα ατέλειωτο ταξίδι
με όλους εμάς ταξιδευτές
στο ίδιο καραβάνι.
Ναι νιόφερτα πουλιά της Άνοιξης
σας αγαπώ
πιο πολύ κι απ’ότι ξέρω
η αγάπη μου έρχεται
από το δρόμο το πλατύ
τα πρώτα βήματά μου
δοσμένη δίχως μέτρο και φραγμό
είναι ολάκερη δική σας
δε κρατώ τίποτα για μένα
κι ας γκρεμίζεται μερικές φορές το όνειρο
από το στραβοπάτημα της μοίρας
εγώ είμαι καταδικασμένος
πάντα να σας αγαπώ
άλλη επιλογή δεν έχω…
Γιώργος Λευθέρης
2..5.11
να σας αγαπώ
No comments:
Post a Comment