Aποχαιρετισμός στο Φώτη...‏

Φώτη 
έφυγες απ' το σπίτι το πρωί
για να γυρίσεις κάποια ώρα
το ίδιο όπως κάνεις κάθε μέρα
καβάλησες τη μηχανή
και χάθηκες στο δρόμο...
Όμως δε γύρισες ποτέ
το γατί σου μοναχό
έξω απ'τη πόρτα περιμένει...
Οι γονιάδες σου
που θα νοιαζόντουσαν πολύ
πρίν από σένα έχουν φύγει...
Αναρωτιέμαι σύντροφοι
πώς είναι δυνατόν
έτσι εύκολα
μέσα σε μιά στιγμή
ο άνθρωπος
να χάνεται απ' το κόσμο...
χωρίς κανείς να ξέρει τίποτα
ακόμα και ο ίδιος...
Είναι η κατάρα του Θεού
για των μηχανών τ' αγκάλιασμα
που τη ζωή του
ολέθρια έχει αλώσει...
 
Γιώργος Λευθέρης
29.1.11