Σε βρήκα μέσα στον άπειρο
προτού να σε γνωρίσω
είχες τη δύναμη του τίποτα
την αρχοντιά του «υπάρχω»
δεν είχες ακόμα όνομα
ούτε δικό σου δρόμο
απλόχερα
σκόρπιζες την ύπαρξη
με το χαμόγελό σου,
έχτιζες και γκρέμιζες μαζί
παλάτια που δε ξέρεις
έβαλες τις πέτρες στη σειρά
για να σε περιμένουν,
μπορώ τώρα να διαβάσω τη γραφή
κάτω απ’ το όνομά σου…
Γιώργος Λευθέρης
5.4.11
No comments:
Post a Comment