Θέλω…

Θέλω ο ήλιος να ξαναβγεί
προτού να ξημερώσει
να έλθει πίσω ο Άγιος Βασίλης ο παλιός
και όχι ο πεινασμένος
κι εγώ ακόμα να κοιμάμαι…
όμως τούτο δε γίνεται
σοφά είναι όλα φτιαγμένα
ακολουθούνε μια σειρά
για να επιβιώσουν.
Πρώτος λοιπόν πρέπει εγώ
Να πάω μπροστά
κι ύστερα εσύ να ακολουθήσεις…


Γιώργος Λευθέρης
20.12.12

Ανθρώπινη οργή

Κρεμασμένα όνειρα
βρήκα την αυγή
τα πρώτα βήματά μου
τα είχε κρεμάσει ο χρόνος μου
ήντουσαν όλα προδομένα.
Όμως χατίρι ξέχωρο
μου έκανε ο Θεός
να κρατήσω ένα βήμα φυλακτό
μήπως και συνεχίσω το ταξίδι
αν απ’ των ανθρώπων την οργή
καταφέρω και γλυτώσω…


Γιώργος Λευθέρης
20.12,12

Η νέα μου ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης! Επιλογή ποιημάτων και επιμέλεια από την Κατερίνα Μαριάτου!

Λεύτερη στιγμή

Ο έρωτας νίκησε το θάνατο
στου ζευγαρώματος την ώρα
έσυρε πρώτος το χορό
ο θάνατος δε πήγε
απόμεινε έξω απ’ το χορό
φοβήθηκε να πάει.
Είναι η στιγμή
που μένει λεύτερη η ζωή
να συνεχίσει το παιχνίδι…


Γιώργος Λεύθέρης

12.11.12

Ο καινούργιος Γαλαξίας

Και ξαφνικά όλα σώπασαν
0ι άναρθρες κραυγές πλάνταξαν
Οι ιδέες καταποντίστηκαν,
κανείς δε ξέρει
ποιό είναι το σωστό
Και ποιό το λαθεμένο,
Όλα μπερδεύτηκαν,
τα πρίν και τα μετά.
Απόμειναν οι ανεμόμυλοι να γυρνούν
να λένε παραμύθια,
όμως αυτά σκορπούνε ελπίδα,
μπορεί να είναι κι αλήθεια…
Ο καινούργιος Γαλαξίας
έρχεται
ο παλιός αργοπεθαίνει.
Αυτό το βλέπεις κάθε μέρα.

Call again

In case the phone no answer
 
no error with me
must be error with the line.
Call again...
 
 
 
 

Η μοιρασιά…

Από τη μια εσύ
κι από την άλλη εγώ
δεν έχομε να μοιράσομε
τίποτα μεταξύ μας
εκτός απ’ τον αέρα
που ανήκει και στους δύο.
Eίναι κι η αγάπη
αλλά αυτή
κανείς δε ξέρει
που γυρίζει…


Γιώργος Λευθέρης
18.11.12

O ήλιος

Ο ήλιος αποφασίζει
πότε  κι αν θα ρθώ
δρόμος δικός μου δεν υπάρχει
το περπάτημά μου είναι λειψό
σχεδόν κανένας δε το βλέπει.
Κάποιοι λένε
πώς τον ήλιο νίκησαν
και μπόρεσαν
εγώ δε το μπορώ
ο ήλιος έχει πολύ φώς
εγώ δε το αντέχω
κινδυνεύω να καώ
πρίν γεννηθώ
αν τύχει και τολμήσω.

Γιώργος Λευθέρης
3.11.12

Στο γκρεμό του σήμερα

Αλίμονο σβήνουν οι φωτιές
καινούργιες δεν ανάβουν
σκαρφαλωμένος
στο γκρεμό του σήμερα
δε ξέρω τι προσμένω
όμως με φτάνει που αναπνέω
και το ξέρω…

Γιώργος Λευθέρης

Στης αστραπής το χρόνο

Κράτησα τα χέρια σου
στα χέρια μου
σμίξανε τα μάτια σου
τα μάτια μου
ένοιωσα τη ζέστα
της ζωής σου,
ξέχασα ποιος ήμουν
κι ποιά είσαι,
τρόμαξα,
κρατούσα ακόμα
τα χέρια σου
στα χέρια μου,
στης αστραπής το χρόνο…


Γιώργος Λευθέρης
30.10.12

Τα φώτα της οργής

Περιμένω ν’ ανάψουν
τα φώτα της οργής
να βρώ τη λύτρωση κρυμμένη
αν κάποιος με παρακολουθεί
ή κάποιος άλλος
μαζί μου περιμένει
όμως τα φώτα μένουνε σβηστά
αν κι όπου νάναι
ο πόλεμος αρχίζει
οι ντελάληδες βάλαν τις φωνές
αρχίσανε να κλαίνε οι μανάδες
πρέπει το μίσος να ξεριζωθεί
να σταματήσουν οι παρελάσεις
εκτός και το ανθρώπινο γένος
δε μπορεί
έτσι που είναι
σκλάβο του εαυτού του….


Γιώργος Λευθέρης
29΄10.12

Why

Before I know you
I hate you
Because your name
Before I say good morning
I said good night
I lost the light
I don’t know why…


George Leftheris
26.10.12

Ο χρόνος είναι ψέμα

Τα χρόνια είναι περιττά
0ι κτίστες δε το ξέρουν
κτίζουν οληνυχτίς
και το πρωί γκρεμίζουν,
κάποιος απ’ το γκρεμό τους φώναξε
πώς χρόνος δεν υπάρχει
ο χρόνος είναι ψέμα,
για το χατίρι της ζωής
να μην αποκοιμιέται.
Αν θέλεις νάσαι λεύτερος
χρόνια μη λογαριάζεις
χρόνια ποτέ δεν είχες…


Γιώργος Λευθέρης
24.10.12

Τα κοπάδια

Άτακτα κι ανώνυμα
τα κοπάδια τριγυρνούν
στα ξεραμένα βοσκοτόπια
αν και πεινούν
αυτά τον κόσμο κυβερνούν
οι δυνατοί τα προσκυνούνε
φοβούνται τη βοή τους
οι άγιοι τα εκμεταλλεύονται
για τη μακροημέρευση τους,
αλίμονο τα κοπάδια
ποτέ δε βγαίνουν νικητές
μα ούτε κι νικημένοι
συνέχεια κυνηγιούνται…

Γιώργος Λευθέρης

Ο κρυφός μας πειρασμός


Αγωνίζονται οι πειρασμοί
ποιός πρώτος
το παρθένο δάσος
θα κυριέψει
έχει ο καθένας τους
το δικό του μυστικό
για να μας ξεγελάσει
όσο για μας
ποτέ δε λέμε όχι
κι ας κάνουμε
τους άγιους παρέα
ο κρυφός μας πειρασμός
είναι πάντα πιο δυνατός
γιατί είναι ανθρώπινος
δικός μας…

Γιώργος Λευθέρης
22.10.12

Ο χρόνος δε μετράει

Είμαστε ένα κομμάτι
άγνωστης ύπαρξης
αποκομμένης απ’ το τίποτα
αλήθεια ποιος το έκοψε και γιατί;
Οι ζωές τσακίζονται απελπιστικά
κι απάντηση δε παίρνουν,
ελπίδα τ’ αγέννητα παιδιά
που καρτερούν
στον επόμενο μεγάλο γαλαξία,
εδώ ο γήινος χρόνος δε μετράει…


Γιώργος Λευθέρης
9.10.12

Λευτερωμένος

Μόλις το καλοσκέφτηκα
ξεπόρτισα κι αλάνεψα
τη πρώτη νύχτα ξέχασα
ποιό ήταν το όνομά μου
στη πέτρα αποκοιμήθηκα
δε ξέρω αν ξημέρωσε
ούτε με πολυνοιάζει
μια νύχτα ολομόναχος
ξεπόρτισα κι ανάλεψα
είμαι λευτερωμένος…


Γιώργος Λευθέρης
12.10. 12

Πλάνη…

Αλήθεια μπορεί να τελειώσουν
των γραφιάδων οι γραμμές
πάνω στο χαρτί ν’ αυλακώνουν;
Μπορεί να σωπάσουν
οι κάθε λογής φωνές
τα αυτιά να βασανίζουν;
Απάντηση ντελάλη δε θα βρείς
Όσο υπάρχουν άνθρωποι
στο δρόμο να πεινούν,
όσο θα πλανιόμαστε οι πολλοί
πώς είμαστε όλοι ίδιοι…


Γιώργος Λευθέρης
12.10.12

Στα λεύτερα αλώνια

Ελληνικές
χαρούμενες νεανικές φωνές
μη σκιάζεστε με το άγριο φέρσιμό μας
πάρτε στα χέρια σας
το μαντίλι του πρώτου χορευτή
κι ξεφαντώστε στα λεύτερα αλώνια,
ο χρόνος είναι δικό σας,
Βοηθήστε τη φυλή
Το δρόμο να μη χάσει…

Γιώργος Λευθέρης


20.9,12

Μοναδική φορά

Ζωή σε αναγνωρίζω πιο πολύ
Κάθε φορά που κλαίω
Κάθε φορά που περπατώ
δίπλα στα ερείπια του πόνου
σκλάβος σου
πιστά σε υπηρετώ
άλλη επιλογή δεν έχω
μοναδική φορά
που δε σε ακολουθώ
κάθε φορά που φεύγω….


Γιώργος Λευθέρης
19.9.12

Τίποτα

Στον ανύπαρκτο χρόνο μου
φώλιασα
τη ρέμπελη σκέψη μου
γύρισα στα κουρασμένα ξημερώματα
κι αγνάντεψα τα σύννεφα που φεύγανε,
δεν άκουσα
γιατί δε φώναξες
πλανιέμαι λεύτερος στον κάμπο
γυρεύω το τίποτα
και ξαφνικά γύρισα
εκεί που δε περίμενα .
είμαστε όλοι ευχαριστημένοι,
ακόμα και το τίποτα…


Γιώργος Λευθέρης
23’9.12

Αγνάντευα κι χόρευα

Αγνάντευα κι φώναζα
απόκριση δεν έπαιρνα
μοναχό το αγνάντι έχτιζε
το δρόμο που δεν ήξερα.
Στα πρώτα χρόνια γύρισα
αγνάντευα κι χόρευα
το σήμερα το εξέγναγα
το αύριο δε σκεπτόμουνα
καθόλου δε νοιαζόμουνα
αγνάντευα κι χόρευα…


Γιώργος Λευθέρης
24.9.12

Διχασμός…

Όσο τα χρόνια βιάζονται
στα πέτρινα αλώνια
τόσο πιο πολύ σφαζόμαστε
να βρούμε τα’ όνομά μας
ούτε ακόμη ξέρουμε
αν είμαστε όλοι ίδιοι…
Ποδοπατούμε
τις θηλυκές φωνές
κι ας της ζωής το μυστικό
αυτές το κουβαλούνε.
Το διχασμένο είναι μας
τρέφουν τα βήματά μας
μόνο το ερωτικό τραγούδημα
ξορκίζει τη κατάρα…


Γιώργος Λευθέρης
27.9.12

Τα παιδιά μας…

Τα παιδιά μας μάς χάϊδεψαν
οι ελπίδες περίσσεψαν
τα χαμόγελα πλήθυναν
τα βήματα στέριωσαν
οι κασάνδρες φοβήθηκαν
τα παιδιά μας
μας πρόσεξαν…


Γιώργος Λευθέρης
23.8.12

Η μοναξιά του χορευτή

Γιατί χορευτή
είσαι απόψε μοναχός
κι άλλο δε
χορεύεις;
Μήπως δε ακούς τη μουσική
που παίζεται για σένα;
Μήπως είσαι φευγάτος προ πολλού
κι ο ίδιος δε το ξέρεις;
Η πιο μεγάλη μοναξιά
αλίμονο
είναι συντροφεμένη
ξεκινά στη στροφή ενός χορού
κι τελειωμό δεν έχει
εκτός και το μαντήλι του χορού
σε κρατήσει μέσα στο χορό
προτού οι άλλοι χορευτές
σε πετάξουν έξω απ’ το χορό
να περιμένεις στη γωνία…


Γιώργος Λευθέρης
17.8.12

Χαράς τον

Χαράς αυτόν
που με τη βοήθεια του Θεού
πιότερο κυνηγά
παρά κυνηγιέται,
στη σκέψη και τη στράτα…


Γιώργος Λευθέρης
16.8.12

Απάντηση

Σ ευχαριστώ Αρχόντισσα
γιατί το σπαραγμό μου άκουσες
στη μοναξιά του λόγου
τη πόρτα της ελπίδας άνοιξες
να μη χαθεί το κλάμα
μα πιότερο γιατί
μέσα στο σκοτάδι γνώρισες
το άλλο περπάτημά μου…


11.8.12
Γιώργος Λευθέρης

Φουρτούνα

Φουρτούνιασε για τα καλά
σταβέτο λιμάνι δεν υπάρχει
οι φάροι είναι σβηστοί
οι καπετάνιοι φοβισμένοι
δε μπορεί όμως
κάποια στιγμή θα μπονατσάρει…


10.8.12
Γιώργος Λευθέρης

Κατάρα

Χαίρομαι που γκρεμίζεσαι
ζηλεύω που αναπνέεις
χωρίς να ξέρω το γιατί
φθονώ την ύπαρξή σου
όλα ξεκινούν στραβά
απ΄την αρχή
ενώ στραβός δεν είμαι
σ’αυτό το ανθρώπινο κατάντημα
πιότερο εγώ υποφέρω
εσύ έτσι κι αλλιώς
είσαι ο κακός
δε ξέρεις να υποφέρεις…


Γιώργος Λευθέρης
27.7.12

Άγνοια

Δε ξέρω
αν ξέρω
τι ξέρω
για σένα
και για μένα
αλίμονο αν μάθω
θα γκρεμιστεί η σχέση μας
πιότερο
απ’ ότι είναι γκρεμισμένη....


Γιώργος Λευθέρης
21.7.12

Πλάνη…

Λένε πώς μονιάσαμε
στα ψέματα που λέγαμε
την ιστορία βιάσαμε
κανέναν άλλο δε βλέπουμε
εκτός τον εαυτό μας
τον ίδιο χορό χορεύουμε
άλλον ποτέ δε μάθαμε
τους Φράγκους περιμένουμε
να ρθούνε να μας σώσουν
όμως αλίμονο
οι Φράγκοι αγριέψανε
εμείς τους ξεγελάσαμε
σκόπιμα άλλο δρόμο δείξαμε
τώρα όλοι κλαίμε…


Γιώργος Λευθέρης
14.7.12

Ποιοι;

Τη πρώτη μέρα είπαν ΝΑΙ
τη δεύτερη είπαν ΟΧΙ
τη Τρίτη
ξέχασαν τι λέγαν
κι εμείς τους καμαρώναμε
ποιήματα που απαγγέλαν…


Γιώργος Λευθέρης
14,7.12

Το μποζόνι

Σε βρήκα κρυμμένο
κάτω από μια πέτρα
να ψάχνεις για την αιωνιότητα
δίπλα σου ένας μύρμηγκας
βοηθούσε τη ροή του τίποτα
έσερνε ένα μποζόνι στη φωλιά του
σε ρώτησα αν με γνώριζες από πρίν
μου απάντησες
πώς πάει καιρός
που έχει νυχτώσει
για τη γνωριμία μας
τη πέτρα δε τη νοιάζει
ούτε και το μύρμηγκα
το μποζόνι έχει το βάρος
μόνο εσύ κι εγώ
κρατούμε στα τυφλά
κάποια ισορροπία...


Γιώργος Λευθέρης
4.7.12

'Αγνωστε Χ

'Αγνωστε Χ
απ’ την αρχή
έχεις το πρώτο λόγο
στο ταξίδι
έρχεσαι πάντα απρόβλεπτος
κι εγώ δε σε γνωρίζω
άγνωστε Χ
χωρίς το δικό σου
κρύο οδήγημα
το δρόμο μου δε βρίσκω
χτίζω γκρεμίζω πολεμώ
ψάχνω να δώ ποιος είσαι
μάταια
ποτέ δε θα το μάθω
γιατί όνομα δεν έχεις…


Γιώργος Λευθέρης
30.6.12

Ότι απόμεινε…

Αναρωτιέμαι
αν έχω τίποτα άλλο να σου πώ
τώρα που τέλειωσαν οι κουβέντες
τις πήρε όλες ο παλιατζής
στο κυριακάτικο παζάρι
απόμειναν κάτι λογίδια παρακατιανά
για του χειμώνα τ΄αποσπέρι
εκτός απ΄τις ζεστές ευχές
τις έχω για τον εγγονό μου φυλαγμένες…

Γιώργος Λευθέρης
27.6.12

Τζόγος

Ο τζόγος είναι σκληρός
στης κοινωνίας το πράσινο τραπέζι
παίχτες οι σκλάβοι του πανηγυριού
τζογάρουν κάθε μέρα
με πρώτους και καλύτερους
τους αρχηγούς
στου λυτρωτή το ρόλο
τα ρέστα τους ποντάρουν…
και τα κοπάδια ακλουθούν
άλλη επιλογή δεν έχουν
παθιάζονται
με το σημαδεμένο το χαρτί
γιατί έτσι τους βολέυει
αιώνες τώρα ξενυχτούν
χωρίς να ξημερώνει
μέσα απ’ του καζίνου
τις πόρτες τις κλειστές
όλοι οι τσαρλατάνοι είναι ίδιοι…

Γιώργος Λευθέρης
19.6.12

Απόγνωση

Πατρίδα
σε χάνω καθημερινά
στο πέρασμα της αστραπής
κάθε φορά που σε προδίνω
ψάχνω μέσα στην απέραντη σιωπή
να βρώ λίγη βοή
να θυμηθώ τα βήματά μου
ένα χαμόγελο να ζεσταθώ
απ’ τη κρυάδα των ανθρώπων
έχω απομείνει μοναχός
κι εγώ πρέπει να φύγω…


Γιώργος Λευθέρης
 9.6.12

Ψεύτικες κραυγές

Ψεύτικες υστερικές κραυγές
μην ιεροσυλείτε εγκληματικά
πάνω στην απέραντη σιωπή των κοπαδιών
με το δικό σας βάρβαρο τραγούδι
σταματήστε να σερνόσαστε
ζητιάνες θλιβερές
στης υποκρισίας τα σαλόνια
για των φαύλων το χατίρι
σας βλέπω να χάνεστε
άναρθρες κραυγές
ρακένδυτες γυμνές
χωρίς κανείς να σας ακούει
γιατί δε μπορεί να σας ακούσει
ο δρόμος έχει τελειώσει


Γιώργος Λευθέρης
1 - 6 - 12

Οι γύφτοι

Σφυροκοπούνε οι γύφτοι τα καρφιά
στο ρημαγμένο σπίτι
προσπαθούν να ξεκαρφώσουν τη ζωή
να μάθουν τ’ όνομά της
να ξεχωρίσουν τους νηστικούς
από τους χορτασμένους
να βρούν τα χνάρια τους
να ζεσταθούν
σαν όλους τους ανθρώπους
όμως οι χορτάτοι
δεν ακούν
τους γύφτους δε πιστεύουν
πάνω στη μοιρασιά

κλέβουν τους πεινασμένους…

Γιώργος Λευθέρης
1.6.12

Λεύτερος...

Λεύτερος δεν είσαι εσύ
που τρέφεσαι
με τη καταστροφή
του άλλου ανθρώπου
του δικού σου
ούτε εσύ
που τη φωτιά σου συνταυλείς
με των παιδιών σου
τα βιβλία
και ούτε εσύ όπου δε νοιάζεσαι
αν αύριο ξημερώσει,
λεύτερος είσαι εσύ
που περπατάς
χωρίς τους άλλους ανθρώπους
να φοβάσαι…


Γιώργος Λευθέρης
21.5.12

Η δύναμη του δυνατού

Αναρωτιέται ο δυνατός
αν είναι λίγη η δύναμή του
τον άκουσε ο τζίτζικας
και γέλασε μαζί του
πέταξε και τραγούδησε
στου δυνατού τη πόρτα
ο δυνατός χασμουρήθηκε
ο τζίτζικας ξαφνιάστηκε
το τραγούδι
ο δυνατός δεν άκουσε
ήταν πράγματι λίγη
η δύναμή του…

Προσμονή στο άγνωστο

Διαβάτες άγνωστοι
κάθε λεπτό
σας καρτερώ
να μου κτυπήσετε τη πόρτα
δεν είναι ανάγκη
να έχετε όνομα
αρκεί μόνο να 'ρθείτε
θέλω να χορέψουμε μαζί
στα αραχνιασμένα μου σαλόνια
να κάνουμε έρωτα
τη χαραυγή
στους ερειπωμένους πύργους
λεύτερα να μεθύσουμε
στα ξένα πανηγύρια…
κάπου να συναντήσουμε
τον άλλον εαυτό μας…


Γιώργος Λευθέρης
19.5.12

Δύο λουλούδια

Στο ίδιο χώμα
δίπλα δίπλα φύτρωσαν
δύο όμορφα λουλούδια
και τα δύο
τον ήλιο κοίταζαν
νερό αποζητούσαν
στο ένα τυχαία
μία σταγόνα στάλαξε
το άλλο περιμένει
κανείς δε ξέρει
ποίο από τα δύο
πρώτο
ο ήλιος θα προδώσει …


Γιώργος Λευθέρης
18.5.12

Οι κύκλωπες

Αγναντεύω κι αφουγκράζομαι
τις καταιγίδες που έρχονται
τους άρχοντες που φεύγουν
ψάχνω να βρώ
μια μικρή φωλιά
για να σταθώ
το κλάμα μου να κρύψω
γέλιο άλλο δεν έχω
το ποδοπατητό των αλόγων
με ξυπνά
το δρόμο μου χαράζει
δρόμο εγώ δε βλέπω,
πάει καιρός
που είμαι τυφλός
κάνω με τους κύκλωπες παρέα
χωρίς κύκλωπας να είμαι
υπάρχουν κύκλωπες παντού
τον κόσμο κυβερνούνε
ο κόσμος δε το ξέρει…


Γιώργος Λευθέρης
12.5.12

Σβηστή φωτιά

Οι σκλάβοι μίλησαν
οι άρχοντες δεν άκουσαν
οι κουκουβάγιες κράζουνε
για τη καταστροφή
που δεν έφτασε ακόμα
οι διαβάτες
ο ένας στον άλλον
ψιθυρίζουν
αναρωτιούνται
αν θα βρούν σειρά
να ζεσταθούν
λίγο προτού
το σκοτάδι χαιρετίσουν…


Γιώργος Λευθέρης
9.5.12.

Έτυχε…

Σε αυτή τη γή
έτυχε να είμαι εγώ
θα μπορούσε όμως
να είναι κάποιος άλλος
να κατέχει τόσα μέτρα γής
να αναπνέει τόσο αέρα
το γιατί είμαι εγώ
εξήγηση δεν έχω
ούτε γιατί είμαι αμαρτωλός
αφού τις αμαρτίες δε γνωρίζω
σε αυτή τη θέση
έτυχε να είμαι εγώ
θα μπορούσε όμως
να είναι κάποιος άλλος…


Γιώργος Λευθέρης
1.5.12

Ψάχνω…

Ψάχνω να βρώ
τις λέξεις που έχασα
να σου γλυκομιλήσω
να ζωγραφίσω ένα χαμόγελο
στη καταχνιά
να ακούσω ένα τραγούδι
ψάχνω να βρώ
τη ρεματιά
όπου παιδιά
μαζεύαμε λουλούδια
μάταια όλα χάθηκαν
τώρα κυκλοφορούν
μονάχα ψεύτικες φωνές
αγορασμένες στο παζάρι…


Γιώργος Λευθέρης
30.4.12

Δίπλα στα άγρια κύματα…

Δίπλα στα άγρια κύματα…

βοή σιωπή
και θύελλα
τραγούδια τα μεσάνυχτα
δίπλα στα άγρια κύματα
προσμένουμε το πόλεμο
να στείλει τα μηνύματα
δίπλα στα άγρια κύματα
φωτιά χορός κι αγνάντεμα
κλάμα στο ηλιοβασίλεμα
γέλιο τα ξημερώματα
χάθηκαν τα μηνύματα
έμεινε το τραγούδι…


Γιώργος Λευθέρης
28.4.12

Άγρια πόλη

Παράξενα μηνύματα
χτίζουν την άγρια πόλη
έρχονται απ’το τίποτα
γυρεύουνε πατρίδα
δε ξέρω
πόσο αντιστέκονται οι καιροί
στη νέα πλημμυρίδα
το ποτάμι είναι ρηχό
τους ανθρώπους δε τους νοιάζει
όσοι σωθούνε σώθηκαν
έτσι κι αλλιώς
το ταξίδι είναι μικρό
κάθε στιγμή τελειώνει
προφήτες δεν υπάρχουν
γυμνές οι φωνές
έξω απ’ τη πόρτα
της άγριας πόλης
κάτι καινούργιο περιμένουν…


Γιώργος Λευθέρης
29.4.12

Αντίκρυ στη κάλπη

Στις θυμωμένες πολιτείες
οι ντελάληδες διαλαλούν
την άχρηστη πραμάτεια
κουράστηκα να βλέπω
λαθεμένο φώς
να ακούω παραμύθια
τα κοπάδια μάταια
στις μάντρες καρτερούν
ελπίδα κάπου να σταλάξει
αφηνιασμένα τα άλογα ποδοπατούν
τη ρημαγμένη ανάσα .
όμως δε μπορεί
ύστερα από τόσο χαλασμό
στο τέλος κάτι θα αλλάξει
άγνωστο προς τα πού
όμως σίγουρα θα αλλάξει…


Γιώργος Λευθέρης
26.4.12

Χάιδεμα

Τα μάτια σου με χάιδεψαν
σαν ξαφνικά με τρόμαξαν
οι άγριες καρακάξες
το χάδι σου ήταν ζεστό
νανούρισμα η φωνή σου
τα χέρια σου μου θύμισαν
του λυτρωμού τις μέρες
τις κράτησα άγιο φυλαχτό
για τη κακιά την ώρα
τα μάτια σου αποζητώ
σαν σβήνουνε τα φώτα
μετά χαράς τους έρχονται
πλαγιάζουνε κοντά μου
μερεύουν το ταξίδι…


Γιώργος Λευθέρης
19.4.12

Το όργιο του ονείρου

Η πλημμυρίδα του κίτρινου
το πέλαγος του πράσινου
του κόκκινου το χάδι,
το νησί γεύεται λαίμαργα
τη τρέλα των χρωμάτων,
ξέπλεγα της κόρης τα μαλλιά
μαζί με τα λουλούδια
κυνηγούν την Άνοιξη
στα βουνά και τα λαγκάδια
στα Κύθηρα
κυνηγιούνται οι Θεές του έρωτα
να τα γλυκοφιλήσουν
βρίσκει επιτέλους
λύτρωση η ζωή
στο όργιο του ονείρου…


Γιωργος Λευθέρης
18.4.12

Γέλιο και κλάμα

Γέλιο και κλάμα
καλπάζουν με το ίδιο άλογο
να βρούν τον ερημίτη
τον αγκαλιάζουνε σφιχτά
για μια στιγμή
κι ύστερα πάλι φεύγουν
ο ερημίτης ούτε βιάζεται
μα ούτε και περιμένει
τους έχει ανάγκη και τους δυό
να είναι εχθροί και φίλοι,
ποίος θα κατοχέψει πιο πολύ
απ’ την αρχή αγωνίζονται
μέχρι το ταξίδι να τελειώσει…
γέλιο και κλάμα
ρέφουλα αντίθετα
φυσομανούνε βίαια
στην ίδια καταιγίδα,
κληρονομιά αμπόρεντη
που ο ερημίτης πάντα σέρνει…


Γιώργος Λευθέρης

To βάρος

Απόψε χάθηκε
κι η δική σου η κραυγή
στη μαύρη καταιγίδα
μαζί με τα σκουπίδια
μπορεί όμως και να μην έπεσε,
ο αγέρας να τη πείρε
έτσι που ήταν ελαφριά
χωρίς κανένα βάρος
και το μπουρίνι δυνατό
σάρωνε τα πάντα
σ’ αυτή τη γή
όλα κυλούν
ανάλογα το βάρος όπου έχουν
κι εσύ βάρος δεν είχες
ζούσες τελείως μοναχός
χωρίς να ξέρεις ποιος είσαι...


Γιώργος Λευθέρης
29.3.12

Ψάχνοντας για το πρόγραμμα

Ο νούς
αν και βράχος λύγiσε
το πρόγραμμα ακυρώθηκε
τίποτα σωστά δεν έγινε
το δίκτυο μπερδεύτηκε
ποιος κάνει το κουμάντο
κανένας μας δε ξέρει,
ακόμα κι αυτοί που ήξεραν
τώρα άλλο δε ξέρουν,
οι ανάγκες γιγαντώθηκαν
οι σκέψεις μηδενίστηκαν
αντικείμενο δεν υπάρχει
εγώ λέω πάντα ΝΑΙ
κι εσύ λές πάντα ΟΧΙ
κι όμως
κάτι πρέπει να είναι διαφορετικό
δε μπορεί όλα να είναι μαύρα…


Γιώργος Λευθέρης
29.3.12

Το ριζικό της πέτρας

Λίμπερα όντα
περιπλανιόμαστε εδώ κι εκεί
με περιουσία το όνομά μας
ριζώνομε παράδοση
όπου ακουμπούν τα βήματά μας
εξαφανίζομε το φώς
αν τύχει κι είναι ξένο…
Αιώνες τώρα
πάνω στο βράχο το καυτό
τη ρότα πελεκούμε
εκείνη σε πείσμα μας
πάντα η ίδια μένει,
γεννοβολά ελληνόπουλα
άσκεπτα κείνα
τη μάννα τους σκοτώνουν
ξαφνιάζονται με της φυλής την επιβίωση
αυτοί που δε μας ξέρουν…
είναι της κατάρας η ευχή
του Θεού το άλλο χέρι
να συνταυλούν στο τζάκι την αυγή
η σπίθα να μη σβήσει…
για εξήγηση μη ψάχνεις,
είναι της πέτρας το ριζικό
ποτέ να μην αλλάζει…


Γιώργος Λευθέρης

17.3.12

Κορεσμός

Σε περιμένω άγνωστη φωνή
τη πόρτα να μου ανοίξεις
να μου γεμίσεις την αυλή
κελάδημα καινούργιο
κάτι διαφορετικό
που έρχεται από τα νέα πανηγύρια
κάτι ξένο με το χτές
να μη μοιάζει
με τωρινό ανθρώπινο κανένα.
Βαρέθηκα να χαϊδολογώ
τα δικά μου παραμύθια
ακόμα και οι Μούσες παρλάρουνε
τα ίδια και τα ίδια…
κι εσύ ρωτάς
αν ήρθε ο μουσαφίρης
όμως μουσαφίρης δεν υπάρχει
όσο πετάς σε πτήση χαμηλή
και τραγουδάς τα παλιά σου τα τραγούδια.
Καινούργια αρχή
διαβατάρηδες του κόσμου
σημαίνει χαλασμός,
στην άρνηση του πηγαιμού
κρύβεται ο γυρισμός σας…

Προδότες…

Προδότες του παραμυθιού
μη ψάχνετε
αλήθειες δε θα βρείτε
τις πρόδωσε το ψέμα
για δέκα βήματα ζωής
σπαρμένα δώθε κείθε
ούτε παιδιάστικες φωνές ακούγονται
κρύα σιγή κυρίεψε
το ρημαγμένο κάστρο
οι προδότες πιά δε κρύβονται
δεν έχουν λόγο να κρυφτούνε
το κάστρο είναι δικό τους…


Γιώργος Λευθέρης
11.3.12

Κόκκινο σκοτάδι

Τη νύχτα που δε γύρισες
δίπλα μου να πλαγιάσεις
φοβήθηκα πως ξέχασες
ποιο είναι τα’ άγγιγμά μου
αλίμονο είναι πολλοί οι πειρασμοί
που τριγυρνούν
στο κόκκινο σκοτάδι
κι εγώ κοιμάμαι μοναχή
στο ξέστρωτο κρεβάτι…
Οι αγέρηδες φυσομανούνε άγρια
Έξω απ’ το παραθύρι
επίμονα
κάποιος τη πόρτα μου κτυπά
εγώ δε του ανοίγω
ίσως να ξαναγύρισες
αλλά
μπορεί να είναι και ξένος,

μακάρι να μην είναι…

Γιώργος Λευθέρης
 6.3.12

Οι βάρβαροι…

Απεγνωσμένα
Ψάχνω να βρώ
την έννοια του βαρβάρου
δε βρίσκω τίποτα πιο τρανταχτό
απ΄το δικό μου φέρσιμο
με θύμα τη ζωή μου
ολημερίς
κι ολονυχτίς
φριχτά τη βασανίζω
στο Θεό καμώνομαι
πως εγώ τη προστατεύω…


Γιώργος Λευθέρρης
2.3.12

Κασσάνδρες

Οι καρακάξες της καταστροφής
το έβαλαν στα πόδια
αυτοί που τις ακούγανε
άλλο δε τις ακούνε
το ψεύτικο κλάμα στέρεψε
οι γερανοί στον ουρανό
πάλι ξαναγυρνούνε
επιτέλους
κάποιος έδειξε το φώς
οι πολλοί κατάλαβαν
πως ήχαν λάθος δρόμο
ακούω τις καμπάνες
πάλι να κτυπούν
έστω και μουδιασμένα
ναι δε γίνεται
οι άνθρωποι είναι ταγμένοι
να σέρνουν τη ζωή μπροστά
και όχι πριν την ώρα της
σκληρά να τη σκοτώνουν…
ναι φίλοι μου
επιτέλους το φώς ξαναγυρνά
οι Κασσάνδρες ας το καταλάβουν…


Γιώργος Λευθέρης
1.3.12

Φώς στο παραστράτημα

Στο πηγαιμό για το παράδεισο
συνάντησα τη κόλαση
μισόγυμνες αρχόντισσες
να καρτερούν
τη στράτα να μου δείξουν
κι εγώ να μη τις βλέπω
οι κτύποι του ρολογιού
κτυπούν αργά
οι ώρες του σμίξιμου είναι λίγες
πάει καιρός
που λυτρωμό δέν βρίσκω
κι όμως είναι εκεί
στα πρώτα βηματά μου
ναι υπάρχει φώς
στο παραστρατημά μου...

Γιώργος Λευθέρης 

29.2.12

Ντελάληδες της συμφοράς

Ντελάληδες της συμφοράς
δαμάστε τις κραυγές σας
δεν ήρθε η συντέλεια του κόσμου…
λυπηθείτε τούτο το λαό
που καθημερινά καμώνεστε
πώς υπέρμετρα αγαπάτε
και όμως
την αλήθεια δε του λέτε,
το ψέμα συνεχώς σερβίρετε
στα βούκινα του κόσμου…
το μόνο που καταφέρνετε
με τη βοά
το τρόμο να σκορπάτε,
για χάρη της πληροφόρησης
τη πληροφόρηση κτυπάτε...
αλόγιστα
το θυμό ριζώνετε
λαίμαργα με του φτωχού το κλάμα
ξεδιψάτε…
Ναι ντελάληδες της συμφοράς
ξεχνάτε
πώς είσαστε κι εσείς
μυρμήγκια που σερνόσαστε στη γή,
ποδοπατείτε
και ποδοπατιέστε…


Γιώργος Λευθέρης
16΄2΄12

Πέσιμο

Πάλι σκοντάψαμε
και πέσαμε
στο δρόμο που δε ξέραμε
γιατί ποτέ δε μάθαμε
ανήμποροι διαβάτες
όμως
πάλι θα σηκωθούμε…


10.2.12

Ο ακροβάτης

Η αδυναμία του τίποτα
χέρι χέρι πορεύεται
με τη παντοδυναμία του υπάρχω
αγωνίζονται να σταθούν μαζί
πάνω στη παγερή ισορροπία
του ακροβάτη
στο καλπασμό του έρωτα
οι μαύροι καβαλάρηδες σιωπούν
οι λευκοί μπαίνουνε στη πόλη,
μέσα στης κραιπάλης την οργή
οι σκλάβοι ξαποσταίνουν
στα κάστρα ανάβουνε φωτιές
τα τύμπανα κτυπούνε
ο ακροβάτης
πάλι σκαρφαλώνει…


Γιώργος Λευθέρης
8.2.12

Λαβύρινθος

Στο λαβύρινθο της σιωπής
έχασα τα λόγια μου
πάει καιρός που δε τα βρίσκω
αποζητώ μια θέση στη βοή
μήτε κι αυτή υπάρχει
ζήτησα απ΄το ντελάλη
να μου δώσει δανεική
μα είναι όλες πουλημένες
είναι η εποχή
που οι έμποροι
οργιάζουνε παντού
δε ξέρω
αν οι δικές μου οι φωνές
θα βρούν φωλιά
φωτιά να ζεσταθούνε
δικό μας το παζάρεμα
ξένοι είναι οι παράδες…


Γιώργος Λευθέρης
8.2.12

Ρημαγμένος βράχος

Ο βοριάς είναι σκληρός
το κύμα μεγαλώνει
ο πόνος είναι βαρύς
ο βράχος δεν αντέχει
το δάκρυ της μάνας
κατρακυλά
ο αγέρας δυναμώνει,
ξεμαλλιασμένα δυό παιδιά
αγναντεύουν τη ζωή
που μόλις έχει φύγει
της φωνάζουν να σταθεί
λίγο να περιμένει,
είναι νωρίς να κοιμηθούν
πρίν από λίγο
έχουν ξυπνήσει
τα σήμαντρα κτυπούν πιο δυνατά
τα παιδιά
πάνω στο ρημαγμένο βράχο
στέκονται ορθά
δε βλέπουν δεν ακούνε…


Γιώργος Λευθέρης
31.1.12

Το μέτρο

Τρόμαξα με το ερώτημα
αν έχω μέτρο να μετρά
τους ειλικρινείς ανθρώπους
ποιος είναι και καλά
ο σωστός και ποιος ο κατεργάρης
αν και απ΄την αρχή είναι γνωστό
πώς ο ένας τον άλλον ποδοπατεί
πρώτα
το δικό του μέτρο καταστρέφει
το δρόμο
με τις λακούβες προτιμά
τον ίσιο δε τον ξέρει
μοντέλο αλλάζει συνεχώς
εξοντώνει
αυτούς που δε μπορούν
με το δικό του μέτρο να μετρούνε
στο τέλος οι άνθρωποι
απομένουνε γυμνοί
ξεχνούν και πώς τους λένε…


Γιώργος Λευθέρης
31.1.12

Το λάθος

Κοπάδια
τίποτα στο δρόμο μας
δεν είναι λαθεμένο
το κάθε τι είναι σωστό απ’την αρχή
όπως είναι καμωμένο
η έννοια του λάθους
δεν είναι του Θεού
είναι δικό μας λάθος
ο ήλιος ανατέλλει πάντα
απ΄τη σωστή μεριά
το ίδιο βασιλεύει
τίποτα δεν άλλαξε
γιατί δε γίνεται ν’αλλάξει
ο έρωτας κάνει την αρχή
ο θάνατος τελεύει
ο χρόνος μπερδεύει το σκοπό
χρόνος στο σύμπαν δεν υπάρχει
όλα είναι κατασκευάσματα
δικά μας των φθαρτών
των λαθεμένων ανθρώπων…
θέλουν μα δε μπορούν
αιωνιότητα να φτιάξουν
αιωνιότητα προυπάρχει…


Γιώργος Λευθέρης
25.1.12

Η δική μας στιγμή…

Όλοι ψαχουλεύουμε για μια στιγμή
απόλυτα δική μας
περηφανευόμαστε για αυτήν
κι ας είναι φτωχή πολύ φτωχή
αρκεί πώς άναψε το φώς
κι έδειξε εμένα,
τη ξένη στιγμή τό σύστημα
αμέσως απορρίπτει
εκτός και λέμε ψέματα
στον ίδιο τον εαυτό μας…


Γιώργος Λευθέρης

Νέα και Ανακοινώσεις των Κυθήρων & Αντικυθήρων: Θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα στο δρόμο Φριλιγκιάνικα-Διακόφτι στα Κύθηρα σήμερα το απόγευμα

aaa

Τυχερός

Τυχερός
που βρήκα το πατέρα μου
στη γωνιά να περιμένει
ν’ αναγνωρίζει
τη στάμπα του
πάνω στο μέτωπό μου
να στεριώσει τα πρώτα μου βήματα
στα χνάρια τα δικά του
να με φυλάξει απ’ τους ληστές
που καρτερούν στη στράτα
να συντροφέψει τη μάνα μου
μονάχη να μην είναι…
τυχερός
που η μάνα μου δε λύγισε
κι έμεινε δική μου μάνα…

Γιώργος Λευθέρης
19.1.12

negative

be there
no where
full and happy
when unhappy
in the dance...
on the ground
people they cry
no why...
 
george leftheris
19.1.12
 

Ζητιάνεμα…

Ανήμπορος αποζητώ
ότι σου περισσεύει απ’ τη ζωή
σε χρόνο να μου δόσεις
ένα χαμόγελο γλυκό
μία φωνή
το χέρι να σου σφίξω
μα πιο ακριβό
άφησε λεύτερο πάνω μου
το βλέμμα σου να πέσει
να είναι ανθρώπινο ζεστό
όχι βαρύ αγιασμένο
μα πιο πολύ
κάθισε και ξεχώρισε
τις στιγμές που σπαταλάς
για νάσαι μεθυσμένος
δώσε μου λίγες απ’ αυτές
να μπορώ να περπατώ
για σένα να δακρύζω
βοήθησε να δώ
πώς δεν είμαι μοναχός
πώς υπάρχουνε
γύρω μου ανθρώποι…

Γιώργος Λευθέρης
13.1.12

Οι κουρσάροι

Όλοι
ό ένας τον άλλον ακλουθά
πάνω στο στείρο δρόμο
γυρεύουνε το θησαυρό
που κρύψανε οι κουρσάροι
όμως ο θησαυρός εχάθηκε
κανένας δε τον είδε
αλλά ούτε και κουρσάρους,
άδικα ψάχνουνε
οι διάφοροι περπατητές,
κουρσάροι είναι οι ίδιοι…


Γιώργος Λευθέρης
13΄1΄12

smile

black out
black in
every time
every thing

only light
your sight
child's smile
on the street...
 
george leftheris
121.1.12

Το τραγούδι των φαντασμάτων

Η σάλα μεγάλη
τα φαντάσματα λίγα
συνεδριάζουν για το πόλεμο
ποιος απόψε θα χαθεί
ποιος αύριο θα μείνει
όλοι είναι υποψήφιοι να σκοτωθούν
κανένας υποψήφιος να ζήσει
πρόβλημα του Θεού
ποιός θα κρατά πρωτόκολλο ζωής
και ποιος θα θυμιατίζει,
τα φαντάσματα καμώνονται
πώς αυτά θα λειτουργούν
στην αδειανή τη σάλα
με το τραγούδι των νεκρών
αλλά και των ζωντανών
εναλλάξ να τραγουδούνε,
κανένας δε θα ζεί
μα ούτε θα είναι πεθαμένος,
θα λέει το τραγούδι…


Γιώργος Λευθέρης 10,1.12

missing

be on time
the ship is leaving
you are not on board
the boy is crying
 
look the waves
the way they go
they never come back
why i dont know
 
some body
on the pier
shouting for help
the captain is missing...
 
  
 
George Leftheris.
10.1.12.
 

Αναζήτηση

Όλο και πιο πολύ
αφουγκράζονται οι καιροί
τις φοβισμένες μπόρες
ψάχνουν να βρούν τα χνάρια τους
αυτά που
έχουν χάσει
αυτά που είναι κλειστά στη φυλακή
αυτά που λεύτερα γυρνούν
πέρα στα γκρίζα αλώνια…
όμως μη νοιάζεσαι
σαν σταματήσει η βροχή
κι οι κεραυνοί σωπάσουν
σαν το ουράνιο τόξο ξαναφανεί
στου κάμπου τη μαυρίλα
ρώτησε τη μάνα σου
που πάς
μονάχα εκείνη ξέρει
όλοι οι άλλοι σε γελούν
ακόμα κι ο εαυτός σου…


Γιώργος Λευθέρης
6.1.12

Το μεγαλείο

Της ομορφιάς το μεγαλείο κρύβεται
εκεί που δε το περιμένεις
στην απεραντοσύνη του τίποτα
στη σιγουριά να υπάρχεις
στο χάδι της ματιάς του σκύλου μας
ακόμα κι όταν τον μαλώνεις…


Γιώργος Λευθέρης
3.1.12

Η ομορφιά

Η ομορφιά είναι του καθενός μας περιουσία
και όμως δεν ανήκει σε κανέναν
περνά μπρός απ’ τα μάτια μας
φανταχτερά
εμείς τις πιο πολλές φορές
δε μπορούμε να τη δούμε
έρχεται πάντα βιαστική
για λίγο μας κοιτά
μετά τη χάνουμε μας χάνει
λαμπερός φάρος
που στο σκοτάδι τριγυρνά
για να βοηθήσει το ταξίδι…

Γιώργος Λευθέρης
2.1.12

Καινούργιε χρόνε…

Καλώς μας ήρθες
καινούργιε χρόνε στην αυλή
της λαβωμένης χώρας
περιμένουμε ανυπόμονα
κάτι καινούργιο να φανεί
έξω από του ξύλινου
ευχολόγιου τη γλώσσα
κάποιος την αλήθεια να μας πεί
αν το χαμόγελο θα ξαναρθεί
αν η ελπίδα πάλι θα γυρίσει…
καινούργιε χρόνε
Εσύ έχεις το λόγο…


Γιώργος Λευθέρης
1η του Γενάρη 2012